Εγκεφαλική διάσειση

Όταν στις 22 Φεβρουαρίου ο Τζέραλντ Γουάλας σωριαζόταν αναίσθητος στο παρκέ από την αγκωνιά του Μίκι Μουρ, το μυαλό των περισσότερων πήγε στο χειρότερο. Ο δυναμικός αθλητής ανέκτησε τις αισθήσεις του μετά από λίγα λεπτά και μεταφέρθηκε με φορείο εκτός αγωνιστικού χώρου και στη συνέχεια στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι ήταν ένας τραυματισμός όχι άγνωστος σε αυτόν: εγκεφαλική διάσειση.


Η εγκεφαλική διάσειση είναι μια παροδική διαταραχή της λειτουργίας του εγκεφάλου, που όμως δε συνοδεύεται από βλάβη στα εγκεφαλικά κύτταρα. Ενδεικτικά της διαταραχής και επιβεβαιωτικά της διάγνωσης είναι δύο βασικά χαρακτηριστικά: α) η άμεση απώλεια συνείδησης (που μπορεί να διαρκέσει έως και 1 ώρα, αν και συνηθέστερα δεν κρατάει περισσότερο από λίγα λεπτά) και β) η αμνησία (που ακολουθεί τον τραυματισμό για ανεξακρίβωτο χρονικό διάστημα).

Όπως φανερώνει και η ετυμολογία της λέξης (από το ρήμα σείω = τραντάζω), η διάσειση είναι συνήθως αποτέλεσμα τραυματισμού ή χτυπήματος στο κεφάλι. Ως εκ τούτου είναι πιο συχνή στα σχετικά βίαια αθλήματα (όπως η πυγμαχία ή το ράγκμπι) και στα αθλήματα σωματικής επαφής, όπως το μπάσκετ.

Αφού ο παθών ανακτήσει τις αισθήσεις του, συνήθως διέρχεται από ένα στάδιο σύγχυσης και το πρώτο σύμπτωμα που εμφανίζει αφού αποκτήσει διαύγεια συνείδησης, είναι η τάση προς εμετό. Κατά κανόνα, ένας άνθρωπος που έχει πάθει εγκεφαλική διάσειση, εμφανίζει για λίγο καιρό μετά το ατύχημα, μικρού βαθμού μετατραυματικό σοκ (διάρκειας λίγων ημερών, που σε βαρύτερες περιπτώσεις μπορεί να επεκταθεί και για λίγους μήνες). Τις επόμενες ημέρες από τον τραυματισμό, τα κυριότερα προβλήματα που αποτρέπουν έναν αθλητή από το να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση είναι η αδυναμία συγκέντρωσης, οι πονοκέφαλοι που συνοδεύονται από ιλίγγους και η ευερεθιστότητα.

Όσον αφορά την αποκατάσταση, είναι υποχρεωτική η παρακολούθηση εντός νοσοκομείου τουλάχιστον για 24 ώρες και η λήψη ακτινογραφίας κρανίου. Σημαντικότερος κίνδυνος είναι η πιθανότητα εξέλιξης σε ενδοκρανιακό αιμάτωμα. Ακόμη και μετά τη μεταφορά στο σπίτι, ο παθών θα πρέπει να παραμείνει κλινήρης για λίγες ημέρες και η κινητοποίησή του να είναι σταδιακή.

Συγκεκριμένα για τον Γουάλας, η διάσεισή του ήταν 3ου βαθμού, δηλαδή ο αθλητής είχε απώλεια συνείδησης για περισσότερο από 5 λεπτά και μετατραυματική αμνησία για τουλάχιστον 24 ώρες. Η επιστροφή στην ενεργό δράση καθορίζεται εξατομικευμένα και πρέπει πρώτα να παρέλθει μία εβδομάδα κατά την οποία ο αθλητής να μην παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα. Συνήθως, η επιστροφή ορίζεται για μετά πάροδο ενός μήνα (για τον Γουάλας αυτό το διάστημα ήταν περίπου 20 ημέρες). Δεδομένου ότι ήταν το 4ο τέτοιο επεισόδιο που είχε ο αθλητικός φόργουορντ τα τελευταία 4 χρόνια, δημιουργεί την υποψία ότι είτε η αρχική βλάβη ίσως να είναι ελαφρώς σοβαρότερη είτε του έχει δημιουργηθεί μια προδιάθεση για ανάλογους τραυματισμούς.