SPARTANFIGHTER: H IΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑS OYAMA KYOKUSHINKAI KARATE

O Μαs Oyama ιδρυτής του ΄΄KYOKUSHIN΄΄ ΚΑΡΑΤΕ ίσως αποτελεί τον πιο σκληρό καλλιτέχνη πολεμικών τεχνών όλων των επο

χών.

Ο Oyama γεννήθηκε στο Yong-I Choi,στις 27 Ιουνίου του 1925,σε ένα μικροσκοπικό χωρίο του Waryon gri Yongichi Myonchul Nado,στην Νότια Κορέα. Η οικογένεια του ,που θεωρούνταν αριστοκράτες ,άνηκε στην φυλή Yangban.Ο πατέρας του, ο Sun Hyang,ήταν ο δήμαρχος της πόλης Kinjie που βρίσκονταν κοντά στο χωρίο όπου γεννήθηκε ο Yong-I Choi.Από την παιδική του ηλικία, στα εννιά του χρόνια ,ο Oyama ξεκίνησε να μελετά την πολεμική τέχνη Kempo υπό την διδασκαλία του κυρίου Yi ,έναν υπάλληλο στο κτήμα που άνηκε στον πατέρα του Oyama.Επίσης, ο Oyama ήταν ένθερμος αναγνώστης και βαθιά επηρεασμένος και συγκινημένος όταν διάβασε την βιογραφία του OhoVon Bismark(1815-1898)Πρώσσο Καγκελάριο (1817-1890) της γερμανικής αυτοκρατορίας. Ο Bismark,όπως διάβασε ο Oyama ,έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ενοποίηση της Γερμανίας μέσα σε διάρκεια 2 με 3 χρόνων, καθιστώντας την ένα έθνος τόσος ισχυρό ώστε να ελέγχει το μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης.

Η φιλοσοφία του Bismark τόσο πολύ επηρέασε τον Oyama που αποφάσισε να γίνει ο Bismark της Ανατολής .Ο Oyama γεμάτος μεγάλες φιλοδοξίες ένιωσε κατά κάποιον τρόπο πως τo πεπρωμένο του ήταν στην Ιαπωνία και έτσι άφησε την Κορέα στην ηλικία των Δεκαπέντε ετών. Ήταν ακριβώς η περίοδος εκείνη στην Ιαπωνία που ο νεαρός Ch

oi άλλαξε το όνομα του. Υιοθέτησε το όνομα Oyama από την οικογένεια που τον βοήθησε και τον υποδέχθηκε ,ενώ βρισκόταν στην Ιαπωνία.

Το 1938,στην ηλικία των 15 ,ο Oyama ήθελε να υπηρετήσει την χώρα που αποκαλούσε τώρα πια πατρίδα του και γι΄ αυτόν τον λόγο κατατάχθηκε στην ακαδημία της πολεμικής αεροπορίας Νέων της Ιαπωνίας με την προσδοκία να γίνει πιλότος. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου ο Oyama έγινε μαθητής του Gichin Funakoshi,ιδρυτής της τέχνης του καράτε ΄΄Shotokan΄΄ ,στο Πανεπιστήμιο ΄΄ Takushoku΄΄.Στον Funakoshi δάσκαλο από την πόλη Okinawa ,αναγνωρίστηκε η εισαγωγή του Καράτε στην Ιαπωνία. Είναι ο ίδιος άντρας στον οποίο ο Oyama θα αναφερθεί αργότερα ως τον πραγματικό δάσκαλό του στο καράτε. Όλα τα χρόνια ο Oyama πάντοτε επαινούσε τον Funakoshi,σημειώνοντας σε μεταγενέστερες αναπολήσεις του την ήπια μονολότι μεγαλοπρεπή παρουσία του. Ο Oyama στην συνέχεια είπε πως από τα πολλά πράγματα που έμαθε από τον Funakoshi ,το ΚΑΤΑ (ασκήσεις επίδειξης) ήταν το πιο σημαντικό.

Ήδη στην ηλικία των 18 ,ο Oyama είχε κερδίσει τον τίτλο΄΄nidan΄΄ 2 Dan στην ιεραρχία του karate (δεύτερο επίπεδο μαύρης ζώνης).Ο Οyama εξακολουθούσε να είναι έντονα πατριώτης και πάντοτε προσφερόταν εθελοντικά να συμμετέχει σε ειδικές στρατιωτικές αποστολές. Σε μια αποστολή σε ένα αεροδρόμιο κοντά στο Τόκυο ,μια αντιπαράθεση που προκλήθηκε από έναν αξιωματικό είχε ως συνέπεια ο Oyama να χτυπήσει τον αξιωματικό. Παρόλο που βρέθηκε αθώος ,καθώς η υποκίνηση είχε γίνει εκ μέρους του αξιωματικού δόθηκε διαταγή να μεταφερθεί ο Oyama σε μια περιοχή κοντά στον Ειρηνικό. Ωστόσο,ο πόλεμος μόλις τελείωνε και ευτυχώς για τον Oyama ,η μεταφορά ακυρώθηκε. Η τύχη όμως αυτή παρουσίασε μια ειρωνικά απροσδόκητη έκβαση για τον Oyama καθώς σήμαινε επίσης ότι η δυναμική του αναζήτηση να υπηρετεί την νέα του χώρα τώρα τελείωσε .Η είδηση ότι η Ιαπωνία παραδόθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έδωσε γρήγορα τέλος στην στρατιωτική καριέρα του Oyama.Το άγχος για την απώλεια της καριέρας του και η ατιμία που ένιωθε για την υιοθετημένη του χώρα η οποία για έχασε τον πόλεμο δημιούργησε έντονο-σχεδόν αβάσταχτο-άγχος στην ζωή του Oyama.Ο Oyama βρήκε κάποιον από την Κορέα που του έμοιαζε και λεγόταν Nei-Chu So.Όχι μόνο ήταν και αυτός από την Κορέα αλλά είχαν και οι δύο την κοινή καταγωγή. Ο Nei-Chu Sο ασκούσε την τέχνη καράτε Goju-Ryu.O Gogen Yamaguchi,με το ψευδώνυμο ΄΄Γάτα΄΄ συνέχισε την τέχνη Goju-Ryu που ξεκίνησε από τον Chojun Miyagi το 1930 στην Ιαπωνία. Ο Yamaguchi παραδεχόταν ανοιχτά πως ο Nei-Chu So υπήρξε ένας από τους καλύτερους μαθητές του. Ο Oyama γρήγορα επανέκτησε την άσκησης των πολεμικών τεχνών ,υπό την διδασκαλία του So και ένας δυνατός δεσμός αναπτύχθηκε ανάμεσα του. Ο So ,μεγάλος φιλόσοφος και με δυνατό χαρακτήρα ,είχε ακόμη πιο δυνατές πνευματικές πεποιθήσεις. Ο Oyama δεν θα μάθαινε μόνο την τέχνη Goju-Ryu από τον So αλλά θα αφιερωνόταν στον βουδισμό του δόγματος Nichiren.Ο So ήταν αυτός που ενέπνευσε τον Oyama ώστε να κάνει το καράτε μια μακροπρόθεσμη δέσμευση της ζωής του ,ωθώντας τον να αντιμετωπίσει τις προσωπικές του προκλήσεις και να καλλιεργήσει τα δικά του κατορθώματα και νίκες. Την ίδια στιγμή που ξεκίνησε την προπόνηση με τον So ,ο Oyama ξεκίνησε σοβαρά να ασκείται και στο τζούντο. Μετά από 4 χρόνια άσκησης ,κατέκτησε την διάκριση ΄΄ Yondan΄΄ στο τζούντο. (τέταρτο επιπεδο μάυρης ζώνης).

Στον Oyama άρεσε να παίρνει μέρος στους τοπικούς διαγωνισμούς χορού στην περιοχή ώστε να αναπτύσσει κοινωνικές επαφές και να χαλαρώνει έπειτα από την άσκηση στις πολεμικές τέχνες. Και ακριβώς σε μια τέτοια περίσταση χρόνου ο Oyama βοήθησε μια γυναίκα την οποία πλησίασε ένας ντόπιος ταραχοποιός. Όταν παρενέβη ο Oyama,ο ταραχοποιός, ένας ψηλός ιάπωνας ύποπτος για αρκετές ανθρωποκτονίες ,εξοργίστηκε και τράβηξε μαχαίρι. Σαρκάζοντας τον Οyama ,o ταραχοποιός κινούνταν διαρκώς με βίαιο τρόπο στον αέρα μπροστά από τον Oyama κρατώντας το μαχαίρι και μετά όρμησε προς τον Oyama.Ο Oyama μπλόκαρε την επίθεση και έριξε μια δυνατή γροθιά στο κεφάλι του προσβάλλοντος, σκοτώνοντας τον ακαριαία. Καθώς υπήρχαν αυτόπτες μαρτυρίες του περιστατικού, η ενέργεια του Oyama κρίθηκε από το δικαστήριο ως δικαιολογημένη καθώς βρίσκονταν σε αυτοάμυνα. Ωστόσο,ο αντίκτυπος του τραγικού γεγονότος καταρράκωσε τον Oyama το να σκοτώσεις άνθρωπο με ένα μόνο χτύπημα φαινόταν τόσο υπερβολικό στον Oyama που αποφάσισε να σταματήσει την άσκηση των πολεμικών τεχνών. Όταν έμαθε ότι ο άντρας που σκότωσε είχε γυναικά και παιδία ε μια φάρμα στην περιοχή Kanto κοντά στο Τόκυο ,ο Oyama πήγε στην φάρμα και δούλεψε εκεί για αρκετούς μήνες. Δεν έφυγε έως ότου η χήρα τον διαβεβαίωσε ότι μπορούσε οικονομικά να κρατήσει την φάρμα και ότι δεν θεωρούσε τον Oyama υπεύθυνο για το θάνατο του συζύγου της.

Το γεγονός αυτό υπήρξε καθοριστικό για την ζωή του Oyama.Ο εκπαιδευτής του στην τέχνη Goju -Ryu ,o Nei-Chu So τον συμβούλεψε να φύγει μακριά ,να ασκήσει το σώμα του και την ψυχή του και να δώσει στο καράτε μια ευκαιρία να ελέγχει την ζωή του. Ο Oyama που δεν είχε πια κανένα προσανατολισμό και κανένα στόχο αναρωτιόταν εάν το καράτε ήταν ένας πραγματικός στόχος .Θα του έδινε η άσκηση της τέχνης του καράτε τον πολυπόθητο έλεγχο της σωματικής του δύναμης καθώς και πνευματική πειθαρχία? Εάν το καράτε του έδινε αυτά τα χαρακτηριστικά τότε θα έπρεπε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην άσκηση. Αντιλήφθηκε πως επρόκειτο για ένα μακρινό ,δύσκόλο ταξίδι. Ήταν αποφασισμένος να πετύχει σ΄αυτήν την αναζήτηση.

Το 1948o Μας Οyama ,παίρνοντας μαζί του μόνο τα βιβλία του και τα απολύτως απαραίτητα για μαγείρεμα ,ξεκίνησε σε ένα σκληρό πρόγραμμα άσκηση στην κορυφή του όρους Minobu στην περιφέρεια Chiba.Το όρος Minobu είναι ο ίδιος χώρος όπου ο διάσημος σαμουράι του 17^ου αιώνα, ο Miyamoto Musashi ,εμπνεύστηκε την Nito Ryu,την επίσημη τεχνική ε τα 2 σπαθιά. Για τον Oyama αυτό ήταν το ιδανικό μέρος για να ασκηθεί και να εμπνευστεί κατά τον ίδιο τρόπο όπως το ίνδαλμά του ο Musashi.Ανάμεσα στα βιβλία που πήρε ο Oyama στο ταξίδι του, κανένα δεν ήταν τόσο σημαντικό όσο η συλλογή αναφορικά με τον Musashi ,από τον Yoshikawa.Επί 18 μήνες ,απομονωμένος πάνω στα όρη ,ο Oyama δοκίμασε τον εαυτό του απέναντι στο στοιχείο της φύσης με σενάρια όπως άσκηση και διαλογισμός κάτω από παγωμένους καταρράκτες ,αμέτρητα άλματα πάνω από θάμνους και βράχους και χρήση των δέντρων και των βράχων ως ΄΄makiwaras΄΄ προκειμένου να ασκήσει τα χέρια ,τα πόδια και τα κάτω άκρα.

Ξεκινούσε την άσκησης στις 5 το πρωί με τρέξιμο στις απόκρημνες πλαγιές. Χρησιμοποιώντας τεράστιες πέτρες σαν βάρη ,τις σήκωνε επί εκατό φορές ώστε να αυξήσει την δύναμη του. Επιπλέον, ασκούσε την τέχνη ΚΑΤΑ τουλάχιστον 100 φορές κάθε μέρα καθώς και εκατοντάδες χιλιάδες επαναλήψεις Kihon (βασική τεχνική),διαρκώς ωθώντας τον εαυτό του στα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Σαν επισφράγισμα της καθημερινής του άσκησης ,διάβαζε διάφορα συγγράμματα για τον βουδισμό και καθόταν σε κατάσταση Zen και διαλογιζόταν. Ήταν ακριβώς η περίοδος εκείνη που ο Oyama άρχισε να σκέφτεται τη ιδέα του κύκλου και του σημείου για την τέχνη του καράτε. Άρχισε επίσης να οραματίζεται τον εαυτό του να νικά έναν ταύρο χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια του. Εάν μπορούσε να γίνει αρκετά δυνατός και ισχυρός ώστε να είναι ικανός να νικήσει έναν ταύρο με το καράτε ,θα γινόταν διάσημος .Δεν αναζητούσε ωστόσο την δόξα. Η δόξα, πίστευε θα ήταν ένα εργαλείο. Εάν θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των άλλων ,θα μπορούσε να τους διαφωτίσει για τη δύναμη και τις αρετές του καράτε και δεν θα πετύχαινε μόνο το στόχο του να τελειοποιήσει την πρακτική του καράτε αλλά και να διδάξει στους άλλους την τεχνική του καράτε.

Έπειτα από 18 μήνες απομόνωσης ,ο Oyama επέστρεψε από τα όρη. Λίγο μετά την επιστροφή του από την άσκηση στα όρη ,λάμβανε χώρα το πρώτο τουρνουά καράτε από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου. Ο Oyama αγωνίστηκε σ΄ αυτό το Τουρνουά καράτε με την επωνυμία ΄΄Ολόκληρη η Ιαπωνία΄΄ που πραγματοποιήθηκε στο Maruyama Kaikan στο Kυότο και βγήκε νικητής ,ο πρώτος πρωταθλητής του Τουρνουά. Ο Oyama όμως ήταν ένας δυναμικός νεαρός και δεν ήταν ακόμη ικανοποιημένος με το κατόρθωμα του. Εξακολουθούσε να νιώθει πως κάτι έλειπε στις πολεμικές τέχνες και πως δεν είχε ακόμη φθάσει στο ύψιστο σημείο της δυναμικής του. Ο Oyama επέστρεψε στα όρη για άλλο ένα χρόνο επίπονης 14ωρης άσκησης κάθε μέρα .Μέχρι σήμερα δεν υπήρξε κανένας που να έχει αναλάβει ένα τέτοιο πρόγραμμα άσκησης σχετικά με τις πολεμικές τέχνες .Έπειτα από την τελευταία αυτή περίοδο απομόνωσης και άσκησης, ο Oyama επέστρεψε στον πολιτισμό έτοιμος να εφαρμόσει όλα όσα είχε μάθει. Ήταν ακριβώς η περίοδος που ο Oyama αποφάσισε να εφαρμόσει την επιδεξιότητα του πάνω στο καράτε σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου-

μια διαμάχη που θα έφερνε τον άνθρωπο ενάντια στο κτήνος. Ο Mas Oyama ,προκειμένου να δείξει την ισχύ της δικής του τεχνικής καράτε ,δοκίμασε τη δύναμη του παλεύοντας με μαινόμενους ταύρους χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια του. Κάτι τέτοιο αποτελούσε αθέμιτο ανταγωνισμό για τους ταύρους όχι όμως για τον Oyama.Συνολικά πολέμησε με 52 ταύρους ,από τους οποίους οι 3 σκοτώθηκαν ακαριαία, ενώ από τους 49 αφαίρεσε τα κέρατα με χτύπημα μαχαιριού χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια του. Αυτό δεν σημαίνει πως ήταν εύκολο για αυτόν. Ο Oyama δεν ξεχνά ότι η πρώτη απόπειρα είχε ως αποτέλεσμα να εξαγριωθεί ο ταύρος. Το 1957 σε ηλικία 34 ετών παραλίγο να σκοτωθεί στο Μεξικό όταν ένας ταύρος πήρε κατά κάποιο τρόπο το αίμα του πίσω και κάρφωσε με τα κέρατα .Ο Oyama κατάφερε να απομακρύνει τον ταύρο και να του σπάσει το κέρατο. ΄Έμεινε στο κρεβάτι για 6 μήνες ενώ ανάρρωνε από τραύμα που συνήθως είναι θανατηφόρο. Σήμερα βέβαια, οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων θα είχαν κάτι να πουν για όλες αυτές τις εκδηλώσεις, παρά το γεγονός ότι τα ζώα αυτά προοριζόταν για σφαγή.

Το 1952 ταξίδεψε στις ΗΠΑ για ένα χρόνο ,επιδεικνύοντας τη τέχνη του καράτε ζωντανά και στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο. Κατά τα επόμενα χρόνια ανέλαβε να αντιμετωπίσει όλους τους αντιπάλους ,με αποτέλεσμα να έχει συνολικά αγώνες με 270 διαφορετικούς ανθρώπους. Η μεγαλύτερη πλειοψηφία όλων αυτών ηττήθηκε με μια μόνο γροθιά! Κανένας αγώνας δεν κράτησε πάνω από 3 λεπτά και σπανιότερα περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα. Η αρχή του κατά τη διάρκεια της μάχης ήταν απλή, εάν σε έφθανε αυτό ήτανε.

Εάν σε χτυπούσε ,έσπαζες .Εάν εμπόδιζες ένα χτύπημα στα πλευρά ,είτε έσπαζε το χέρι είτε έβγαινε από τη θέση του. Εάν δεν το εμπόδιζες ,έσπαζαν τα πλευρά σου. Έγινε γνωστός ως το χέρι του Θεού, μια ζωντανή απόδειξη του ιαπωνικού ρητού για τους πολεμιστές΄΄ichi geri,hissatsu΄΄ ή με ένα χτύπημα, βέβαιος θάνατος΄΄. Για τον ίδιο ,αυτός ήταν και ο πραγματικός στόχος της τεχνικής του καράτε. Η εντυπωσιακή κίνηση των ποδιών και οι περίπλοκες τεχνικές ήταν δευτερεύοντα(παρόλο που ήταν διάσημος και για τη δύναμη των χτυπημάτων και στο κεφάλι).

Οι αγώνες αυτοί ζωής και θανάτου επέφεραν κακή φήμη στον Oyama.Ο Oyama χρησιμοποίησε αυτή την κακή φήμη προκειμένου να ιδρύσει τον δικό του στυλ με το όνομα Kyokushin .Η διασημότητά του Oyama εξαπλωνόταν με κάθε ταυρομαχία και κάθε αγώνα-πρόκληση ,καθώς νικούσε το ίδιο παλαιστές, μποξερ και ειδήμονες του τζούντο σε αγώνες μέχρι τελικής πτώσης. Ήταν ένας μαχητής που έδινε τις ίδιες εμπειρίες ,αντιλαμβάνοντας να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε από οποιοδήποτε πολεμικό σύστημα που επιθυμούσε να τον προκαλέσει σε μάχη. Για 50 σχεδόν χρόνια ,πάνω από 50 εκατ. μέλη της Παγκοσμίου Οργάνωσης Kyokushinkai Karate υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των απίστευτων κατορθωμάτων του ανθρώπου αυτού. Είτε μέσα από τη δύναμη των χτυπημάτων του, τη δύναμη της χειραψίας του, τις αξιοθαύμαστες διαμάχες του, η διαμέσου της διδασκαλίας των οδηγιών και των αρχηγών του κλάδου που έβγαλε ο Oyama ,οποίος σχετιζόταν μ΄ αυτόν γνώριζε πως το απόκρυφο αυτό όνομα δεν ήταν το πλέον κατάλληλο.

Ο Oyama υπήρξε ένας ζωντανός μύθος μέχρι το θάνατο του στις 26 Απριλίου 1994 σε ηλικία 71 ετών. Μπορούσε να αντιμετωπίσει και να νικήσει έναν ταύρο ή οποιονδήποτε άνθρωπό με ελάχιστη προσπάθεια. Ήταν όλοι ΄΄χειροπιαστοί΄΄ αντίπαλοι μπροστά του. Ο καρκίνος όμως των πνευμόνων ήταν ένας κρυφός αντίπαλος ,που παραμόνευε μέσα στο σώμα του Oyama και το κομμάτιαζε μέρα με τη μέρα. Δεν μπόρεσες να αντιμετωπίσει την ασθένεια με τις γροθιές ή τα πόδια του. Ούτε μπορούσε να επινοήσει μια τεχνική για να την κρατήσει μακριά. Για πολλά χρόνια, ο καρκίνος του έτρωγε τα σωθικά χωρίς καν ο ίδιος να γνωρίζει την ύπαρξη του .Ο θάνατος του γέμισε λύπη όχι μόνο τους κύκλους της Οργάνωσης Kyokushinkai αλλά και την υπόλοιπη κοινότητα των πολεμικών τεχνών.