Γιατί είμαστε Έλληνες

Σε συνέχεια των επιστολών μου και εν αναμονή των εξελίξεων θα ήθελα να προτείνω και να προτρέψω σε όλους να  πάψουμε να φοβόμαστε κάθε έναν που θέλει να μας φοβίσει. Να δώσουμε και εμείς σ’ αυτό το πέρασμά μας από τη ζωή την ανάσα και τον παλμό  του Έλληνα.
Καιρός να δούμε και τα καλά μας, τα θετικά. Σταθήκαμε πάνω σε ότι μας στιγματίζει. Μας έκαναν να πιστέψουμε και πιστέψαμε ότι τα στραβά της ζωής μόνο εδώ συμβαίνουν. Αγνοούμαι τι γίνεται αλλού. Και το βασικότερο όλων,  αγνοούμε  ποιοι είναι οι άλλοι και το ακόμα  χειρότερο,  σαν ποιους πάμε να γίνουμε.
Γιατί;  Γιατί είμαστε Έλληνες.
Είμαστε ή δεν είμαστε Έλληνες;
Γιατί σαν Έλληνες έχουμε τη φωτιά μέσα μας. Και η φωτιά μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι να δεις ο ίδιος και οι γύρω σου, μπορεί να ζεστάνει εσένα και τους γύρω σου μπορεί όμως και να σε κάψει.

Και η φωτιά η δική μας, η φωτιά του Έλληνα φώτισε τους γύρω και άνοιξε τα μάτια του κόσμου, ζέστανε τις καρδιές των ανθρώπων του κόσμου και ότι έμεινε έπεσε πάνω του πάνω στον  ίδιο τον Έλληνα, τον έκαψε και ύστερα έσβησε. Και έμεινε και μείναμε στο σκοτάδι και την παγωνιά.
Καιρός να θυμηθούμε, καιρός να ανάψουμε και πάλι τη φλόγα, να φωτίσει και για εμάς να φωτίσει και ο δικός μας ο δρόμος. Να ζεστάνουμε από τη δική μας φωτιά τις ζωές μας.
Έχουμε πολλά να θυμηθούμε και να θυμίσουμε, αλλά δε φτάνει το παρελθόν το ένδοξο. Μας το παρέδωσαν οι πρόγονοι, και οι απόγονοι περιμένουν τώρα από εμάς.
‘’Όποιος έλαβε χρεωστεί και εάν δεν μπορεί να το δώσει σε αυτούς από όπου παρέλαβε  οφείλει να δώσει σ’ αυτούς που έρχονται’’.
Ήμασταν οι Αετοί στους αιθέρες και οι Λέοντες πάνω στη γη. Τώρα το μόνο που βλέπουμε είναι ένας κόσμος γεμάτος φόβο, υποταγμένος σε κάθε μορφής εξουσία, ανθρώπους που φοβούνται σε κάθε γρύλισμα.
Αλλοίμονο εάν φοβόμαστε οποιονδήποτε φοράει μια λεοντή.
Ας  σηκώσουμε και πάλι ψηλά το κεφάλι να πετάξουμε ψηλά σαν Αετοί να πολεμήσουμε ξανά σαν τα Λιοντάρια, σαν Έλληνες να θυμηθούμε αυτό που είπε ο Αισχύλος:
‘’Γιατί μόνο εμείς αντίθετα από τους Βαρβάρους δεν μετρήσαμε ποτέ (αριθμητικά) τον εχθρό στη Μάχη.
Γεώργιος Σαριαννίδης