Με τον όρο Σκολίωση περιγράφεται η πλάγια κλίση, πάνω από 10 μοίρες, της σπονδυλικής στήλης, με σχήμα “C” ή “S”. Εμφανίζεται στο 2% του πληθυσμού και από αυτούς το 0,5% έχει σοβαρό πρόβλημα.
Η σκολίωση ταξινομείται σε τέσσερις τύπους:
1. ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΣΚΟΛΙΩΣΗ. Είναι παρούσα από την γέννηση του παιδιού. Η μόνη αποτελεσματική αντιμετώπιση είναι η χειρουργική.
2. ΣΚΟΛΙΩΣΗ ΛΟΓΩ ΝΕΥΡΟ-ΜΥΪΚΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ(πολιομυελίτιδα, εγκεφαλική παράλυση, μυϊκή δυστροφία κ.α.). Η αντιμετώπιση εντάσσεται στην γενική θεραπευτική προσέγγιση αυτών των ασθενών.
3. ΙΔΙΟΠΑΘΗΣ ΣΚΟΛΙΩΣΗ. Αποτελεί το 80% των περιστατικών, αγνώστου αιτιολογίας. Εμφανίζεται σε ηλικία 10 ετών περίπου, με συχνότητα τριπλάσια στα κορίτσια από τα αγόρια. Η εγκατάσταση είναι σταδιακή, χωρίς πόνο, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα σοβαρό πρόβλημα, χωρίς να γίνεται άμεσα αντιληπτό από τους γονείς.
4. ΣΚΟΛΙΩΣΗ ΛΟΓΩ ΚΑΚΗΣ ΣΤΑΣΗΣ. Όπως το περιγράφει και ο χαρακτηρισμός της, οφείλεται στην κακή στάση του παιδιού ή του ενήλικα, ενώ είναι αρκετά συχνή. Μπορεί να αντιμετωπισθεί με επιτυχία από την τεχνική “Manual Therapy”, σε συνδυασμό με επανεκπαίδευση στην σωστή στάση και πρόγραμμα ειδικών ασκήσεων ενίσχυσης της λειτουργικότητας και του μυϊκού τόνου, ώστε να διατηρείται η σωστή στάση σε κάθε δραστηριότητα του ασθενή.
Θεραπεία
Η σκολίωση μετριέται σε μοίρες και η θεραπεία εξαρτάται από το πόσες μοίρες είναι. Για πρακτικούς λόγους έχουμε χωρίσει τη σκολίωση σε κατηγορίες: μέχρι 20 μοίρες, από 20-40 μοίρες και από 40 μοίρες και άνω.
Σκολίωση μεγέθους μέχρι 20 μοίρες θεραπεύεται συντηρητικά με φυσιοθεραπεία, κολύμπι και παρακολούθηση, συνήθως κάθε 6 μήνες.
Από 20-40 μοίρες συνιστούμε διαφόρων τύπων κηδεμόνες. Οι κηδεμόνες έχουν σκοπό να διορθώσουν τη σκολίωση ή στη χειρότερη περίπτωση να μη την αφήσουν να χειροτερεύσει. Πολλές φορές η σκολίωση είναι δυνατόν να χειροτερεύσει και μέσα στον κηδεμόνα. Οι κηδεμόνες πρέπει να φοριούνται ανελλιπώς και για τουλάχιστον 20 ώρες το 24ωρο, ακόμα και τη νύχτα, και για αρκετά χρόνια, πολλές φορές και μετά το πέρας της ανάπτυξης του παιδιού.
Από τις 40 μοίρες και πάνω συνήθως η σκολίωση χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση. Η χειρουργική θεραπεία χρειάζεται για να διορθωθούν οι μεγάλες καμπύλες, οι οποίες αν είναι έντονες, είναι δυνατόν να δημιουργούν πίεση στους πνεύμονες και στην καρδιά με αποτέλεσμα καρδιοπνευμονική ανεπάρκεια, ακόμα και θάνατο. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιούνται ειδικές μεταλλικές ράβδοι για τη διόρθωση των κυρτωμάτων. Οι επεμβάσεις αυτές θεωρούνται μεγάλες, αλλά όταν υπάρχει ένδειξη πρέπει να γίνονται.
Εκτός από τις απλές σκολιώσεις, υπάρχουν και οι διπλές σκολιώσεις όπου αντί για ένα κύρτωμα έχουμε δύο. Αυτές πολλές φορές φαίνονται λιγότερο διότι το ένα κύρτωμα αντιρροπεί το άλλο. Η θεραπεία και εδώ είναι η ίδια.
Η σκολίωση είναι πάθηση που αφορά πιο συχνά τα κορίτσια της προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας. Η σκολίωση αυτή λέγεται ιδιοπαθής, διότι είναι άγνωστης αιτιολογίας. Μια πρόχειρη εξέταση μπορεί να γίνει ακόμη και από τους ίδιους τους γονείς, βάζοντας το παιδί να σκύψει με τεντωμένα τα γόνατα.
Καλό είναι όλα τα παιδιά, ειδικά τα κορίτσια, να ελέγχονται μια φορά το χρόνο, από την ηλικία των 9-10 ετών.
Στις μικρές σκολιώσεις μέχρι 20 μοίρες, η συνήθης θεραπεία είναι οι ασκήσεις στάσης και ασκήσεις διορθώσεως, όπως τις ονομάζουμε. Πολλές φορές συστήνουμε την κολύμβηση ως χρήσιμη, όμως τίποτε δεν έχει αποδειχτεί. Παρόλα αυτά είναι βέβαιο ότι δεν κάνει κακό. Αντιθέτως, προς απάντηση μιας συχνής ερώτησης των γονέων, το μονόζυγο σκληραίνει τους μύες και δεν επιτρέπει τη διόρθωση της σκολίωσης, συνεπώς πρέπει να αποφεύγεται. Επίσης η βαριά σχολική τσάντα δεν έχει αποδειχτεί ότι προκαλεί ή επιβαρύνει τη σκολίωση. Τέλος, όσα παιδιά φορούν κηδεμόνες πρέπει να τους φορούν ανελλιπώς και για περίπου 20 ώρες το 24ωρο και τουλάχιστον μέχρι το τέλος τις ανάπτυξης τους.
Οι ασκήσεις που θα πρέπει να γίνουν θα εξαρτηθούν από τη κλήση που θα χει το σώμα και το τρόπο με τον όποιο συμπεριφέρεται το σώμα του ασθενους.Δηλαδη θα πρέπει ο φυσικοθεραπευτής να δει που υπάρχει αδυναμία, σε ποια μεριά είναι η κλήση και πόσο μεγάλη είναι έτσι ώστε να γυμνάσει τους σωστούς μύες και με το σωστό τρόπο.
MMA
Στις ΜΜΑ θα πρέπει να προσέχει ο αθλητής πάρα πολύ τις υποταγές στο έδαφος και κυρίως αυτές που γίνονται με τη στάση ''side mount'' δηλαδή όταν είναι στο έδαφος και πλάγια, να μη γίνονται από τη πλευρά της σκολίωσης γιατί πολύ απλά επιδεινώνεται με το καιρό, μιας και ο εγκέφαλος έχει πλέον καταγράψει μια ΝΕΑ στάση σώματος η οποία είναι εσφαλμένη. Οπότε σκοπός του φ/θ είναι όχι μόνο να δώσει τις σωστές ασκήσεις αλλά να ''επανεκπαιδεύσει'' συνάμα και τον εγκέφαλο.
Επίσης αν η σκολίωση έχει επηρεάσει και τη μέση θα πρέπει ο ασθενής να προσέχει πάρα πολύ στις προπονήσεις του οποιαδήποτε άσκηση επιβαρύνει τη μέση του! Δηλαδή να μη σκύβει με τεντωμένα πόδια, να μη κάνει άρσεις θανάτου, να μη κάνει περιστροφές, υπερεκτάσεις και κοιλιακούς με τεντωμένα πόδια. Στις ΜΜΑ όταν θα κάνει ''είσοδο'' για αρπαγή με σκοπό τη ρίψη θα πρέπει η τεχνική του να είναι ΑΡΙΣΤΗ να μη σηκώσει τον αντίπαλο με τη μέση (συχνό λάθος) αλλά με τα πόδια όπως και κάθε ρήψη που θα θέλει να πραγματοποιήσει. Μια λάθος ρίψη μπορεί να στοιχίσει.
Κατά τ'αλλα κάποιος, ή κάποια (μιας και στατιστικά οι κοπέλες εμφανίζουν πιο συχνά) θέλει να ασχοληθεί με τις ΜΜΑ μπορεί να ξεκινήσει άφοβα αφού έχει προηγηθεί μια επίσκεψη στον ορθοπεδικό κι έχει ακολουθηθει ένα φυσιοθεραπευτικό πρόγραμμα σ έναν φυσικοθεραπευτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου