Στις αρχές του 2005 ιδρύθηκε το fight academy. Η Ιδέα είχε συλληφθεί πολύ παλαιοτέρα. Όταν τα πράγματα ήταν ακόμα, πιο απλά. Όταν αθλήματα όπως η ελληνορωμαϊκή πάλη και το καράτε ήταν της μόδας. Στο kick boxing δεν υπήρχε αναγνωρισμένη ομοσπονδία και το MMA ήταν ακόμα μια μάχη σε κλουβί μεταξύ μαχητών που γνώριζαν ένα άθλημα μόνο.
Γιατί να μην υπάρχει μια σχολή όπου θα μπορούσε ο καθένας να διαλέξει το άθλημα που του ταιριάζει, αντί μιας σχολής που διδάσκεται ένα άθλημα, που όπως πάντα κατά τον εκπαιδευτή του «είναι το πιο πρακτικό»? Να συνυπάρξουν αρμονικά σε ένα χώρο, αθλήματα όπως η πυγμαχία, η πάλη, το judo, το Kick boxing (αθλήματα που ήταν δημοφιλή τότε) χωρίς να ανταγωνίζονται αλλά να αλληλοσυμπληρώνονται.
Έτσι και έγινε η αρχή ,,, το όνομα της σχολής ομώνυμο με την ιδιότητα της. Fight Academy ή Ακαδημία Πολεμικών Τεχνών. Ο χώρος βρέθηκε. Ήταν μικρός υπόγειος αλλά ντύθηκε και φτιάχτηκε με πολύ αγάπη ώστε να γίνει ένα σχολειό, μια ακαδημία με όλη τη σημασία της λέξης. Ο πρώτος καιρός ήταν πολύ δύσκολος. Περνούσαν ημέρες που η σχολή ήταν άδεια και ημέρες με ένα ή δυο μαθητές να κάνουν «ιδιαίτερο μάθημα» μέχρι σιγά-σιγά να αρχίσει να γεμίζει ο χώρος των 100τ.μ. με κόσμο που εκτιμούσε την καλή προπόνηση και την προσωπική επαφή αντί της φιγούρας και της μαγκιάς που επικρατούσε και επικρατεί στο χώρο.
Μέχρι εκεί όλα καλά ώσπου άρχισαν και οι πρώτες συνεργασίες. Τελικά η Ιδέα ήταν πιο απλή στο μυαλό μου. Μερικές ήταν πολύ καλές αλλά τελείωσαν «απλά» όπως τελειώνουν όλα κάποια στιγμή. Οι πιο πολλές περιπτώσεις όμως δεν είχαν χαρούμενο τέλος. Τι να πρωτοθυμηθώ. Από απλές δυσκολίες στην επικοινωνία, δασκάλους με ελλιπείς γνώσεις μέχρι ανθρώπους παράσιτα που εκμεταλλεύτηκαν την φιλοξενία δημιουργώντας υπό-ομάδες μέσα στη σχολή που ήταν εύκολο να χειραφετηθούν ώστε να ανοίξουν δίπλα, τα δικά τους μαγαζάκια σε βάρος της σχολής (και σε όφελος της τσέπης τους) με την ανοχή ή ακόμα και την προτροπή των ομοσπονδιών – μαγαζιών που ανήκαν.
Μπορεί όλες αυτές οι δοκιμασίες να ήταν επώδυνες κυρίως ψυχολογικά αλλά όπως σε όλα, αναδύεται κάτι θετικό μέσα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια έστω και αν αυτό μεταφράζεται σε ένα συναίσθημα πείσματος για να συνεχίσεις. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα και στην υλοποίηση της Ιδέας σε ένα νέο χώρο 250 τ.μ., αθλητικές εγκαταστάσεις αντάξιες της δουλειάς που γινόταν τόσο καιρό αλλά δεν αναγνωριζόταν από πολύ κόσμο που έβλεπε μόνο την επιφάνεια. Οι συνεργάτες που έχω είναι οι καλύτεροι που είχα μέχρι τώρα. Δάσκαλοι με όλη τη σημασία της λέξης που κάνουν έργο και όχι δημόσιες σχέσεις. Που δημιούργησαν αθλητικά τμήματα γιατί το αισθάνονται αυτονόητο χρέος τους και όχι για να τα ελέγχουν και να τα εκμεταλλεύονται οικονομικά. Το κυριότερο όμως είναι η ποιότητα τον μαθητών της σχολής. Άνθρωποι με κριτική ικανότητα και όχι οπαδοί που θαμπώθηκαν με την βιτρίνα που τους παρουσίασε ένας πολύ μάτσο δάσκαλος που στις υποχρεώσεις του λειτουργεί σαν μηχάνημα στο λούνα Παρκ, όσο το τροφοδοτείς κέρματα δουλεύει όταν σταματήσεις να πληρώνεις την συνδρομή σου σβήνει…
Αυτό είναι το Fight Academy μια Ιδέα που υπερβαίνει πρόσωπα και πράγματα. Ένα σχολειό για όλους όσους «απλά» θέλουν να μάθουν και αγαπούν της πολεμικές τέχνες-μαχητικά σπορ, ανεξαρτήτως ταλέντου, σωματοδομής, φύλου, ή φυσικής κατάστασης. Για ανθρώπους που θέλουν να εκπαιδευτούν τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή από δασκάλους που αγαπούν αυτό που κάνουν και δεν δημιουργούν πελατειακές σχέσεις με τους μαθητές τους αλλά σχέσεις ζωής.
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Οικονόμου Βασίλης
Γιατί να μην υπάρχει μια σχολή όπου θα μπορούσε ο καθένας να διαλέξει το άθλημα που του ταιριάζει, αντί μιας σχολής που διδάσκεται ένα άθλημα, που όπως πάντα κατά τον εκπαιδευτή του «είναι το πιο πρακτικό»? Να συνυπάρξουν αρμονικά σε ένα χώρο, αθλήματα όπως η πυγμαχία, η πάλη, το judo, το Kick boxing (αθλήματα που ήταν δημοφιλή τότε) χωρίς να ανταγωνίζονται αλλά να αλληλοσυμπληρώνονται.Έτσι και έγινε η αρχή ,,, το όνομα της σχολής ομώνυμο με την ιδιότητα της. Fight Academy ή Ακαδημία Πολεμικών Τεχνών. Ο χώρος βρέθηκε. Ήταν μικρός υπόγειος αλλά ντύθηκε και φτιάχτηκε με πολύ αγάπη ώστε να γίνει ένα σχολειό, μια ακαδημία με όλη τη σημασία της λέξης. Ο πρώτος καιρός ήταν πολύ δύσκολος. Περνούσαν ημέρες που η σχολή ήταν άδεια και ημέρες με ένα ή δυο μαθητές να κάνουν «ιδιαίτερο μάθημα» μέχρι σιγά-σιγά να αρχίσει να γεμίζει ο χώρος των 100τ.μ. με κόσμο που εκτιμούσε την καλή προπόνηση και την προσωπική επαφή αντί της φιγούρας και της μαγκιάς που επικρατούσε και επικρατεί στο χώρο.
Μέχρι εκεί όλα καλά ώσπου άρχισαν και οι πρώτες συνεργασίες. Τελικά η Ιδέα ήταν πιο απλή στο μυαλό μου. Μερικές ήταν πολύ καλές αλλά τελείωσαν «απλά» όπως τελειώνουν όλα κάποια στιγμή. Οι πιο πολλές περιπτώσεις όμως δεν είχαν χαρούμενο τέλος. Τι να πρωτοθυμηθώ. Από απλές δυσκολίες στην επικοινωνία, δασκάλους με ελλιπείς γνώσεις μέχρι ανθρώπους παράσιτα που εκμεταλλεύτηκαν την φιλοξενία δημιουργώντας υπό-ομάδες μέσα στη σχολή που ήταν εύκολο να χειραφετηθούν ώστε να ανοίξουν δίπλα, τα δικά τους μαγαζάκια σε βάρος της σχολής (και σε όφελος της τσέπης τους) με την ανοχή ή ακόμα και την προτροπή των ομοσπονδιών – μαγαζιών που ανήκαν.
Μπορεί όλες αυτές οι δοκιμασίες να ήταν επώδυνες κυρίως ψυχολογικά αλλά όπως σε όλα, αναδύεται κάτι θετικό μέσα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια έστω και αν αυτό μεταφράζεται σε ένα συναίσθημα πείσματος για να συνεχίσεις. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα και στην υλοποίηση της Ιδέας σε ένα νέο χώρο 250 τ.μ., αθλητικές εγκαταστάσεις αντάξιες της δουλειάς που γινόταν τόσο καιρό αλλά δεν αναγνωριζόταν από πολύ κόσμο που έβλεπε μόνο την επιφάνεια. Οι συνεργάτες που έχω είναι οι καλύτεροι που είχα μέχρι τώρα. Δάσκαλοι με όλη τη σημασία της λέξης που κάνουν έργο και όχι δημόσιες σχέσεις. Που δημιούργησαν αθλητικά τμήματα γιατί το αισθάνονται αυτονόητο χρέος τους και όχι για να τα ελέγχουν και να τα εκμεταλλεύονται οικονομικά. Το κυριότερο όμως είναι η ποιότητα τον μαθητών της σχολής. Άνθρωποι με κριτική ικανότητα και όχι οπαδοί που θαμπώθηκαν με την βιτρίνα που τους παρουσίασε ένας πολύ μάτσο δάσκαλος που στις υποχρεώσεις του λειτουργεί σαν μηχάνημα στο λούνα Παρκ, όσο το τροφοδοτείς κέρματα δουλεύει όταν σταματήσεις να πληρώνεις την συνδρομή σου σβήνει…
Αυτό είναι το Fight Academy μια Ιδέα που υπερβαίνει πρόσωπα και πράγματα. Ένα σχολειό για όλους όσους «απλά» θέλουν να μάθουν και αγαπούν της πολεμικές τέχνες-μαχητικά σπορ, ανεξαρτήτως ταλέντου, σωματοδομής, φύλου, ή φυσικής κατάστασης. Για ανθρώπους που θέλουν να εκπαιδευτούν τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή από δασκάλους που αγαπούν αυτό που κάνουν και δεν δημιουργούν πελατειακές σχέσεις με τους μαθητές τους αλλά σχέσεις ζωής.
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Οικονόμου Βασίλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου