Παρακολουθήστε το videoτης κωμικής σειράς In Living Color με τον Jim Carey, πραγματικά είναι διασκεδαστικό και προκαλεί γέλιο παράλληλα όμως καυτηριάζει πολύ εύστοχα διάφορες αρνητικές πτυχές των "πολεμικών τεχνών" που πρέπει να τις εξετάσουμε με σοβαρότητα και ορθολογισμό.
1. Αυτοάμυνα
Οι περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν ως δεδομένο ότι η εξάσκηση σε κάποια πολεμική τέχνη τους κάνει αυτόματα ικανούς να αμύνονται σε πραγματικές βίαιες συμπλοκές κάθε φύσεως. Η κατοχή τεχνογνωσίας κάποιας πολεμικής τέχνης δεν σημαίνει ότι κάποιος γνωρίζει αυτόματα τι είναι η βία, το έγκλημα και η πραγματική μάχη. Όλες οι πολεμικές τέχνες ακολουθούν συγκεκριμένη προπονησιολογία με συγκεκριμένους στόχους. Όμως η βία είναι ένα ολιστικό πρόβλημα όπου σχεδόν όλες οι τέχνες την προσεγγίζουν υποθετικά βάση πιθανών σεναρίων κάποιες φορές με εξομοιωμένες καταστάσεις στα πλαίσια προπόνησης μίας τέχνης ή στις περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν σε θεωρητικό καθαρά επίπεδο με παντελή άγνοια και έλλειψη εμπειρίας σε αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Επίσης πολλοί θεωρούν ότι η αυτοάμυνα είναι απόλυτα νόμιμη, στην πραγματικότητα τα διαχωριστικά όρια ανάμεσα στην αυτοάμυνα, στην υπέρβαση άμυνας και αυτοδικίας είναι λεπτά και ασαφή, με πιθανό ενδεχόμενο ο αμυνόμενος να βρεθεί κατηγορούμενος...
2. Η πολεμική τέχνη που εξασκώ είναι καλύτερη από την δική σου!
Αυτή η έκφραση έχει ειπωθεί άπειρες φορές από ασκούμενους και εκπαιδευτές πολεμικών τεχνών! Ο αριθμός των πολεμικών τεχνών που υπάρχουν στον κόσμο πραγματικά είναι τεράστιος, κάθε τέχνη ακολουθεί διαφορετική στρατηγική πάντοτε με έμφαση την τελειοποίηση μίας συγκεκριμένης μαχητικής τεχνοτροπίας. Έτσι η κάθε τέχνη είναι εξαιρετικά αποδοτική στον τομέα που δίνει περισσότερο έμφαση, δεν υπάρχουν "καλές" και "κακές" τέχνες γενικευμένα, υπάρχουν "καλές" τέχνες σε κάποιους τομείς και "κακές" τέχνες σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς. Το πρόβλημα που δεν βλέπει κανείς σχεδόν σε όλες τις τέχνες είναι το εξής: ένας ασκούμενος σε μία Χ τέχνη μαθαίνει και εγκλωβίζεται στα πλαίσια της τέχνης που εξασκεί στο να αντιμετωπίζει αντιπάλους που χρησιμοποιούν μόνο την τεχνοτροπία της ίδιας τους της Χ τέχνης, έχει πλήρη άγνοια στο να αντιμετωπίζει αντιπάλους από άλλες διαφορετικές τέχνες και το χειρότερο έχει ολοκληρωτική άγνοια στο να αντιμετωπίζει βίαιους αντιπάλους (μη ασκούμενους σε πολεμικές τέχνες), όπου δεν έχουν ρυθμό, τεχνοτροπία και χρονισμό, που τους καθιστά εξαιρετικά δύσκολους στην αντιμετώπισή τους.
3. Μαχητκές Τέχνες και Μαχητικά Αθλήματα
Ένας μεγάλος αριθμός μαχητικών τεχνών έχει και αγωνιστικό κομμάτι, το οποίο δίνει κίνητρο και στόχο στον ασκούμενο για την ενασχόλησή του και την εντατική του πρόοδο. Αρκετές τέχνες στις ημέρες μας έχουν επικεντρωθεί καθαρά στην προπόνηση και την προετοιμασία αθλητών για αναμετρήσεις σε ring υπό όρους και περιορισμούς, αυτό δεν είναι αρνητικό. Όμως πλέον υπάρχει ένας σαφέστατος διαχωρισμός μεταξύ μαχητικών τεχνών και αθλημάτων, δύο παράλληλοι κόσμοι με διαφορετική προσέγγιση. Οι περισσότεροι άνθρωποι που θέλουν να ξεκινήσουν με πολεμικές τέχνες δεν αντιλαμβάνονται άμεσα αυτή την διαφορά και θεωρούν ότι η ενασχόλησή τους με ένα μαχητικό άθλημα τους κάνει αυτόματα και ικανούς μαχητές σε καταστάσεις street fighting. ΛΑΘΟΣ! Όλα τα μαχητικά αθλήματα είναι ένας προς έναν, όμως οι περισσότερες πραγματικές επιθέσεις είναι μαζικές με περισσότερους από έναν αντίπαλο. Ένα μαχητικό άθλημα έχει απαγορευτικούς περιορισμούς που κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε μία πραγματική επίθεση, για παράδειγμα ένα παλαιστικό άθλημα απαγορεύει κάθε είδους χτύπημα στον αντίπαλο ή ένα άθλημα striking απαγορεύει την πάλη ή ακόμα και να συνυπάρχει η πάλη και το striking σε ένα άθλημα απαγορεύονται χτυπήματα σε ζωτικά σημεία και χρησιμοποιούν περιορισμένο ρεπερτόριο "ασφαλών" τεχνικών. Οι πραγματικές επιθέσεις στατιστικά έχουν χρήση και αντιμετώπιση αντικειμένων και όπλων (impact και edged, κρούσεως και λεπίδες), ένα άγνωστο πεδίο για τα μαχητικά αθλήματα...
4. Τραυματισμοί, Ηλικία και Μαχητκές Τέχνες
Συχνό φαινόμενο είναι η εγκατάληψη της ενασχόλησης με μία μαχητική τέχνη με δύο κύριες αιτίες τους χρόνιους τραυματισμούς και την ηλικία. Είναι πραγματικά λυπηρό να συναντάς πρώην ασκούμενους με τραυματισμούς σε μέση, γόνατα κτλ. που κατά 99% όλοι αυτοί οι επιπόλαοι τραυματισμοί θα μπορούσαν να αποφευχθούν με σωστή προπονησιολογία και έμφαση στην χρήση προστατευτικών μέσων. Σκοπός μίας τέχνης είναι η βελτίωση της ψυχοσωματικής κατάστασης, η ευεξία και η θωράκιση του σώματος για μακροχρόνια εξάσκηση. Μία ολοκληρωμένη μαχητική τέχνη πρέπει να προσφέρει στον ασκούμενο επιπρόσθετες βασικές γνώσεις πάνω στους αθλητικούς τραυματισμούς, στην αποθεραπεία και στην φυσιολογία του ανθρώπινου σώματος. Όσον αφορά την ηλικία είναι δεδομένο ότι στην πλειονότητά τους τα μαχητικά αθλήματα αγωνιστικής μορφής απευθύνονται ξεκάθαρα σε ένα συγκεκριμένο περιορισμένο ηλικιακό εύρος, σε αντίθεση με τα μαχητικά συστήματα που απευθύνονται σε μεγαλύτερο ηλικιακό εύρος. Πολλοί πιστεύουν ότι κάποιος πρέπει να ξεκινήσει ένα μαχητικό σύστημα από την παιδική του ηλικία και ότι θεωρεί ότι είναι αργά να ξεκινήσει εάν έχει ενηλικιωθεί. Στην πραγματικότητα ένας ενήλικας έχει αυξημένο δείκτη κατανόησης, μαθησιακής απορρόφησης και προσαρμογής, σε αντίθεση με ένα παιδί που απλώς μιμείται ότι του δείχνουν, δίχως κρίση και καταστάλαξης της γνώσης.
4. Wing Chun και Jeet Kune Do
Μετά τον θάνατου του Sijo Bruce Lee, πολλοί προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το διάσημό του όνομα για δική τους εμπορική προβολή. Το σύστημα του Wing Chun απέκτησε διαφήμιση με το πρόσχημα ότι ήταν η τέχνη που είχε ασχοληθεί ο Sijo Bruce Lee και ότι το Jeet Kune Do ήταν μία παραποιημένη εκδοχή του Wing Chun, ταυτόχρονα διαδίδοντας ότι το Jeet Kune Do και ο Sijo Bruce Lee δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο, για να συγκεντρώσουν την προσοχή του κοινού στην τέχνη τους. Όντως ο Sijo Bruce Lee είχε ασχοληθεί με την τέχνη του Wing Chun και όντως είχε ενσωματώσει στην τέχνη του Jeet Kune Do στοιχεία της τέχνης του
Wing Chun προσαρμοσμένα και διαφοροποιημένα κατάλληλα για την δομή του Jeet Kune Do ειδικά για το μαχητικό πεδίο του Trapping (στιγμιαίος έλεγχος των μελών του αντιπάλου για την δημιουργία ασφαλούς εισόδου πιο κοντά στον αντίπαλο), καθώς και ενσωμάτωσε στοιχεία Trapping από την τέχνη Praying Mantis. Το Wing Chun δεν έχει λακτίσματα long range, δεν έχει πυγμαχία, δεν έχει όρθια πάλη και δεν έχει πάλη εδάφους, στοιχεία που υπάρχουν στο Jeet Kune Do, έτσι οποιοσδήποτε παραλληλισμός αυτών των δύο τεχνών είναι άτοπος. Για την ιστορία, τα 3 τελευταία χρόνια της ζωής του ο Sijo Bruce Lee είχε απομακρυνθεί από την μεθοδολογία του Trapping και είχε επικεντρωθεί περισσότερο στο πεδίο του Kickboxing. Γιατί άραγε;
Σημείωση: Σε αυτό το άρθρο δεν γίνεται καμία προσπάθεια υποβίβασης της αξίας της τέχνης του Wing Chun, είναι μία τέχνη απόλυτα σεβαστή και αξιόλογη και την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να εξειδικευτεί στο πεδίο του Trapping.
